Głównym departamentem odpowiedzialnym za plądrowanie żydowskich skarbów kultury  w strukturach RSHA był Departament VII „Kultur” z siedzibą w Berlinie przy Emser strasse 12 / 13. Drugim głównym budynkiem była biblioteka RSHA przed ewakuacją w 1943 r., przy Eisenacher strasse 11/13 (dawna loża masońska), w której znajdowało się około 100 000 tomów ksiąg masońskich.

    W skład personelu RSHA wchodzą członkowie SS, którzy byli odpowiedzialni za planowanie grabieży. Były to jednostki bardzo mobilne. Żołnierze, którzy pracowali w tym biurze, byli szkoleni do wykonywania swoich obowiązków wszędzie. Nie byli biurokratami ani technokratami. Rozumieli, że ich zadanie było ideologiczne, że byli częścią projektu, który musiał być realizowany nie tylko w Berlinie, ale gdziekolwiek ich przydzielono.

Być może tak odbywał się przewóz dzieł sztuki do Wilkanowa.

       Ogólnie rzecz biorąc, większość książek zrabowanych przez RSHA pochodziła z żydowskich bibliotek publicznych i prywatnych. W pierwszych latach wojny dodatkowy łup pochodził z publicznych i prywatnych bibliotek w Niemczech, a także z Wiednia i Warszawy. Wśród ograbionych bibliotek były zbiory seminariów rabinicznych w Berlinie z Breslau oraz biblioteki organizacji żydowskich. Znalazły się też  tutaj  pamiętać o książkach i innych skarbach skradzionych podczas Nocy Kryształowej (listopadowy pogrom) przed wybuchem II Wojny Światowej.

Lokalizacja archiwów nazistowskich pod koniec wojny.

       Latem 1943 r. materiały archiwalne RSHA zostały ewakuowane z Berlina i przywiezione do pałacu Fürststein (obecnie Książ). Z stamtąd na początku maja 1944 roku archiwalna kolekcja RSHA została ponownie przeniesiona, w związku z hitlerowskimi planami innego wykorzystania zamku w Książu,tym razem do Wölfelsdorf (obecnie polskie Wilkanów), odległej wioski śląskiej, która wkrótce potem „stała się kryjówką RSHA dla ich ogromnych archiwalnych grabieży z całej Europy (RSHA Amt VII, C-1) . Archiwum ulokowano w wynajętym pałacu rodziny Haugwitzów. W tym też archiwum znajdowały się również książki i inne przedmioty z luż wolnomularskich.

Pałac w Wilkanowie pod koniec wojny. Tutaj ulokowano archiwum w wynajętym pałacu rodziny Haugwitzów.

        Wśród przedmiotów w Bożkowie znalazło się kilka starych książek drukowanych, akta kolekcji sztuki muzealnej, około 150 obiektów rytualnych, a także dziesiątki lamp, naczynie do mycia ze starej synagogi w Berlinie, tkaniny synagogalne, korony Tory i Yad, Menorot, ponadto prawie 4000 zbiorów graficznych takich jak : akwarele, rysunki, akwafort oraz fotografie. Wśród przedmiotów znaleziono również prywatne przedmioty, które zostały skradzione Żydom w drodze do Auschwitz.

Jedna z gablot w ŻIH. Eksponaty zostały podarowane przez Ministerstwo Kultury i Sztuki ok.1952 r.

                W 1951 r. przedmioty zostały przeniesione do Ministerstwa Kultury i Sztuki, a stamtąd dostały się do Państwowego Muzeum na Majdanku w Lublinie.

Ankieta z pałacu bożkowskiego dotycząca również eksponatów żydowskich z APr w KZ