Demontaż fabryki zbrojeniowej. 

      Jakub Berman, który był członkiem Biura Politycznego PPR, tak opisuje ekonomiczne położenie tzw. Ziem Odzyskanych w 1945 r.: “Sowieci traktowali je jako swoje wojenne trofea i uważali, że znajdujące się tu dobra nie są nasze, tylko poniemieckie. Więc ich prawa do nich są bezsporne. Powołali u siebie tzw." trofiejnyje komandy", których głównym zadaniem było ściganie jak największej ilości trofeów. Udało im to się szczególnie w pierwszych miesiącach, kiedy nie planowaliśmy nad sytuacją i wyzwolonymi ziemiami rządzili wojskowi komendanci radzieccy”.

     Po przejściu przez ziemię noworudzką wojsk 1 Frontu Ukraińskiego i po masowych kradzieżach szabrowników, tereny te stały się świadkami planowanego demontażu dolnośląskiego przemysłu.

      Po konferencji jałtańskiej, na której została określona suma płatności reparacyjnych III Rzeszy, w Moskwie został stworzony Komitet Specjalny Państwowego Komitetu Obrony, który miał przygotować listę przedsiębiorstw przeznaczonych do demontażu.

Procedura typowania zakładów była bardzo prosta, wymagała jednak zgody Moskwy. Przedstawiciel Specjalnej Komisji działający      na Dolnym Śląsku przy 1 Froncie Ukraińskim odwiedzał zakład i w krótkim telegramie opisywał jego stan. Telegram trafiał na biurko Stalina. Po wydaniu postanowienia przez Państwowy Komitet Obrony przystępowano do rozbiórki.

Z terenu Dolnego Śląska od marca do końca lipca 1945 r. wywieziono wyposażenie wielu fabryk związanych z metalurgią, hutnictwem, energetyką oraz z przemysłem spożywczy. Wywożono również linie kolej wąskotorowej, zapas nasion, łopaty,              topory  a nawet papier.

Zdjęcie ukazujące kopalnie Wacław, która na potrzeby zbrojeniowe została zamknięta, a na jej terenach powstał zakład zbrojeniowy Dynamit Aktolion Gesellschaft.

   W taki sposób przesądzono o losie zakładu zbrojeniowego w Ludwikowicach Kłodzkich, który był częścią zakładu Dynamit Aktolion Gesellschaft. Ów zakład powstał na terenie dawnej kopalni Wenezeslausgrube w dzielnicy Molke  (po wojnie Miłków),                            w październiku 1940 r. Z relacji świadka (Kaziemierza Olszówskiego) wynika, że w zakładzie produkowano miny, amunicję przeciwlotniczą i przeciwpancerną oraz bomby. Teren zakładu był podzielony na sektory i nie wiadomo, w których sektorach produkowano poszczególne wyroby finalne. Fabryka amunicji w Ludwikowicach Kłodzkich, funkcjonowała do ostatnich dni wojny.

Fragment zdjęcia lotniczego GX11690-017 ( źródło Archiwum NARA) wykonane w styczniu 1945 r., ukazujące zakład zbrojeniowy Dynamit Aktolion Gesellschaft w Ludwikowicach Kłodzkich

    Zakład został zdemontowany na podstawie decyzji nr GOKO-9022cc z dnia 8 czerwca 1945. Według tego rozkazu demontaż miał się rozpocząć nie później niż 20 czerwiec 1945 r. a zakończyć 20 lipca tego samego roku. Pracami demontażu miał zająć się Szef Departamentu Trofeów Armii Czerwonej – T. Valhitov.

Sprzęt produkcyjny z zakładu Dynamit Aktolion Gesellschaft znajdującego się w Ludwikowicach Kłodzkich został przewieziony          do Ludowego Komisariatu Amunicji nr 121 we wsi Seltso.

Zakład zbrojeniowy w Ludwikowicach Kłodzkich został zdemontowany na podstawie decyzji nr GOKO-9022cc z dnia 8 czerwca 1945.