Sporty zimowe zakorzeniły się na ziemiach noworudzkich jak i na Śląsku stosunkowo późno bo stało to się latach 20-tych XX wieku. Faktycznie na tych terenach wcześniej znane już było łyżwiarstwo czy saneczkarstwo, ale nie było one tak popularne. Dopiero narty zdominowały społeczne spostrzegania sportów zimowych. Wychodząc od norweskich wzorców zaczęto rozwijać segmenty turystyki i sportu. Wielodniowe kuracje czy też urlopy spędzone w naszych rejonach dla branży turystycznej były z pewnością pożądane ale popularność krótkotrwałych wypadów niedzielnych lub weekendowych przyniósł rozkwit turystyce. Atrakcyjna cenowa oferta połączeń kolejowych i autobusowych pozwalała wszystkim mieszkańcom miast cieszyć sportami zimowymi w górskie okolice w tym okolic Wielkiej Sowy. W Sokolcu w latach 30-tych pogodne i śnieżne niedziele widywano nawet 100 autokarów przywożących narciarzy. Były to głównie kursy specjalne z Wrocławia czy z innych większych miejscowości. Dzięki rozwojowi sportów zimowych tereny Wielkiej Sowy stały się z jednych prężniej działających okolic Śląsku pod względem turystycznym i sportowym.

Zdjęcie przedstawiające panoramę Sokolca.

   Zainteresowanie górami w tym w Sokolcu zaczęło się już w XIX wieku, w związku z badaniami przez śląskich mineralogów. Pierwsze wędrówki na Wielką Sowę przedsiębrano w 1815 roku, a od 1866 roku polecano od strony hrabstwa tylko jeden szlak na tą górę z Ludwikowic przez Sokolec. Dopiero w latach 30-tych XX wieku wytyczono drugi szlak przez Świerki i Przełęcz Sokolą. Na obu tych szlakach w rejonie Sokolca znalazły się schroniska, przy starym szlaku Eulenbaude (dziś Sowa - Eulenbaude) i Millermarxbaude, a przy nowym szlaku Grenzbaude i Bismarchbaude ( dziś Orzeł). To one początkowo przyjmowały rzesze turystów lecz szybko okazały się one niewystarczające. Już w połowie XX wieku adaptowane na te cele wiele dawnych budynków mieszkalnych a szczególnie z terenów koloni Sowy. Syn Maxa Mullera, właściciela schroniska Muller-Max-Baude otwartego w 1922 roku, wspomina że rejon sowiogórski działał dla mieszkańców dużych miast niczym magnes. Narciarze z Wrocławia i z Nowej Rudy chętnie tu przyjeżdżali, tłocząc się w niedzielę we wszystkich lokalach . Szczęśliwie podobno był ten co zamówił zupę. Jakie więc musiało był oblężenie narciarzy, jeżeli w schronisku Eulenbaude (Sowa) miała wydawać dziennie przeszło 1000 obiadów.

Dzisiejsza gospoda "Sowa" w latach 30-tych.

   Oto relacja z „II Międzynarodowych Zawodów w Skokach” z 1931 roku (reportaż prasowy umieszczony w niemieckim czasopiśmie Echo), który ukazuje jej przebieg: „ Eulesprumglauf to najmłodsza z wielkich imprez zimowych na Śląsku. Dopiero trzeci raz odbywają się tutaj zawody. Niedowierzaniem można powiedzieć że nigdzie indziej nie było tak dużej ilości widzów jak tutaj. Bez przesady można powiedzieć że zawody w Eules stały się naprawdę popularnym wydarzeniem sportowym.

Korzystne położenie skoczni w znacznym stopniu przyczyniło się do jej sukcesu. Można tu łatwo dojechać z Wrocławia i z innych miast specjalnymi pociągami. Mieszkańcy Wałbrzycha i Nowej Rudy mogą do niej dotrzeć nawet pieszo, na swoich biegówkach.

Podczas zawodów wielkim entuzjazmem wzbudził skok „ Miss Mrożonego Mięsa”, jak się później okazała skoczkiem był mężczyzną…